| Ажлын хажуугаар бас нэг Их сургуулийн диплом өвөртлөхөөр зүтгэж байгаа хүнд долоо хоногийн 5 өдөр зүтгэхэд заримдаа хүндрэл гарнаа, гаралгүй яахав. Өөрөө өвдөнө, хүн өвдөнө, ажил гарна, хөдөө явна, гэхдээ л бид чадах ядахаараа хичээж, таслалтгүй шахуу хоёр жил зүтгэж байна. Гол нь гурван долоо хоногийн өмнө нэг өдөр багш нарын маань нэг нь согтуу хичээл оров. Архины үнэрээ нуух гэж уг нь бохь зажлаад ч юмуу, ямар нэгэн байдлаар ичиж зовмоор байтал багш минь ширээ тохойлдон, жишим ч гүй, нүдээ онийлгон дуугаа өндөрсгөж хэл амаа орооцолдуулан байж 3 цагийн хичээлээ заав. Манай ангийнхан яасан бэ гэж үү? Хэн ч юу ч хэлээгүй. Магадгүй жирийн оюутнууд биш, ихэнхи нь гэр бүлтэй, үр хүүхэдтэй, нэлээд хэдэн оймс элээсэн хүмүүс учраас тийм их тэвчээр гаргасан байхаа. Миний хувьд бол би маш их ичсэн. Багшийн өөдөөс харж зүрхлэхгүй, яанаа-яанаа гэсэн бодол л бүтэн гурван цагийн турш тархинд эргэлдэв. Минут өнгөрөх тусам багш улам согтоод л, нүүр нь улайгаад... Уг нь бишгүй хийсэн бүтээсэн юмтай, эрдэм мэдлэгтэй, чадалтай залуу юмсан. "Багшаа, одоо завсарлах уу" гэж хэлээд багшийг ангиас гаргая гэхээр багш уурлаад "Хэзээ завсарлахыг би өөрөө мэднэ" гэж хэлэх учраас юу ч дуугарч, юу ч санал болгож чадахгүй байсаар байгаад хичээл тарав. Багшаа дахиад битгий ийм булай байдал гаргаарай гэж хүсье. Танд ч, манай ангийнханд ч, адил багш мэргэжилтэй надад ч хичнээн ичгэвтэр. Энэхүү явдлыг мартаж чадахгүй, бодогдоод байхаар нийтэллээ. Эрхэм уншигч Та юу гэж бодож байна?
|
Бичсэн: 
Бичсэн: 
2010-08-06 - маягалцгаа