Морин аялал эхлэх газар галт тэргээр хүрч очоод, эхний өдөр 15 орчим км л морь унадаг.  Жуулчид маань даарч, галт тэрэгний өртөөний ойролцоох бүх барааны дэлгүүрүүдийг хэсэн байж ноосон малгай ороолт олж авлаа... 6-р сарын 20 юмсан.



Шинэ аяны хөнжлөө туршиж үзлээ, намар орой бол осгуулах л эд байна даа...



Ялаа, хөх түрүү, үд дундын наран, жуулчны унасан морь хашиндуухан бөгөөд хаширдуухан...

  

Гэвч ийм эмээлтэй морь унахад зовиургүй байдаг тул сүүлд нь орос эсвэл монгол эмээлтэйгээр морь унахад яг л анааш унасан мэт хэцүү мэдрэмж төрдөг  талтай.



Адуучны "морь" яг жинхэнэ утгаараа морь болжээ энэ жил, хөөрхий...



Отоглох газартаа хүрмэгц унаад өгдөг бол хичнээн сайхан. Гэвч хоолоо зөөхөөс авахуулаад зөндөө л ажил ундарна. Азаар 2 жуулчин маань залуу хос учраас хөтлөлцөөд л алхаад алга болж өгнө. Тэр хооронд ашгүй нэг хоёр зураг дарна шүү!



Дөрвөн Жамьяанмядаг бол энэ зуны хамгийн гоё зургуудын маань нэг. 

Доорх зураг ч бас таалагдсан. 



Ингээд өдөр хоногууд урссаар л, би баахан зураг дарсаар л... Урд өмнө айл амьтан бараг байгаагүй газар нэлэнхүйдээ шахуу хашаа хатгажээ...

  

Тэр нэг цэг байгаа биз? Тэг бол утсаар ярих гэж дээшээ гарсан адуучин бөлгөө.





Яваад л, буугаад л, майхнаа бариад л, явуулын жорлон шүршүүрээ зоогоод л, морио эмээллээд л, хоолоо хийж, зөөж, аяга тавгаа угаагаад л, салхи багатай үeд түүдэг асаагаад, ялаа шумуул үргээхийн тулд аргал түлээд л, нэгэн хэвийн. Содон юм гэвэл адуучинтай хамт жуулчид давхиж байгаад нэг жуулчин морьноос унаваа.





Туулайн хоргол. Тамхигүй болчихвол нунтаглаад татдаг л гэдэг юм.  





Манай жуулчид 1-р эмнэлэг дээр 7 хоногийн турш үнэ төлбөргүй нүдний нарийн хагалгаа хийсэн буянтай амeрик залуус байлаа.